Coś dla fanów "Gry O Tron" czyli...

Seafret - Oceans

i teledysk z Maisie Willliams w roli głównej

Grzebanie w zakamarkach YouTube'a jest niewątpliwie jedną z moich nietypowych pasji, którą staram się rozwijać w wolnym czasie. Po kilkugodzinnym klikaniu w ikony przypadkowych teledysków czasem udaje mi się znaleźć coś przyciągającego uwagę i będącego miodem dla moich uszu. Im mniej wyświetleń ma dany film tym lepiej - kto wie, może akurat odkryję przyszłą legendę? Dobra, bądźmy szczerzy, to się pewnie nigdy nie zdarzy, ale przynajmniej żyję marzeniami.W pewien przerażająco gorący, morderczo upalny wieczór natrafiłam właśnie na piosenkę, którą dzisiaj dla was zrecenzuję.  

I want you

Yeah I want you

And nothing comes close

To the way that I need you

I wish I can feel your skin

And I want you

From somewhere within

***

Pragnę Cię,

Tak, pragnę Cię

I nic nie jest porównywalne do tego

jak bardzo Cię potrzebuję

Marzę o tym, by móc poczuć Twoją skórę

I pragnę Cię

Gdzieś wewnątrz

Zacznę może od opisania części ważniejszej dla mnie, czyli utworu. Został on nagrany przez brytyjską kapelę, w skład której wchodzą zaledwie dwaj członkowie - Harry Draper (gitarzysta) i Jack Sedman (wokalista). Drugi z nich w chwili zakładania zespołu dopiero "odkrywał swój głos", natomiast pierwszy był już lokalnym muzykiem. Kolejna rzecz, która urzekła mnie w tworzonej przez nich sztuce to samodzielnie pisane teksty. Współcześnie naprawdę trudno trafić na piosenkę, której słowa nie opierają się na bezmyślnym powtarzaniu shake your butt, baby. 

It feels like there's oceans

Between me and you once again

We hide our emotions

Under the surface and tryin' to pretend

But it feels like there's oceans 

Between you and me

***

Mam wrażenie, że znów dzielą nas oceany

Ukrywamy nasze emocje

Pod skórą i próbujemy udawać

Ale mam wrażenie, że dzielą nas oceany

Wsłuchując się w tekst piosenki wyczułam nieprawdopodobną tęsknotę. Tęsknotę, jakiej nie można w żaden sposób zaspokoić, ugasić, ponieważ od ukochanej kobiety dzielą osobę mówiącą (tiaa... matura z polskiego tuż tuż) oceany. Następna zwrotka przedstawia kolejny element układanki - według mnie stanowi swoistą zgodę na obecny stan rzeczy, która wcale nie przynosi otuchy, jest raczej końcem, pozbawia nadziei na lepsze jutro.  Rozmyślając nad całością, ostatecznie doszłam do wniosku, że piosenka niesamowicie mnie zdołowała. Ale w pozytywnym sensie! Wpędziła w nastrój melancholii, bo w końcu każdy nosi w sobie (czasem głęboko ukrywaną) tęsknotę za czymś, czego nie potrafi zmienić. 

I want you

And I always will

I wish I was worth

But I know what you deserve

You know I'd rather drown

Than to go on without you

But you're pulling me down

***

Pragnę Cię

I zawsze będę

Marzę, bym był wart

ale wiem, na co zasługujesz

Ty wiesz, że wolałbym utonąć

Niż żyć dalej bez Ciebie

Ale Ty ciągniesz mnie na dół / Ale Ty mnie opuszczasz

Jeżeli chodzi o teledysk, jest on nieco bardziej optymistyczny, przynajmniej na końcu, jednak nie chcę od razu zdradzać wam wszystkiego. Przez te trzy i pół minuty możemy przyglądać się historii młodej dziewczyny sprawiającej wrażenie samotnej i niezrozumiałej przez innych. Jednak wszystko zmienia się, gdy wyjmuje z małego pudełka, najprawdopodobniej towarzyszącego jej w dzieciństwie, kolorową maskę. Wtedy zyskuje nadprzyrodzoną moc, dzięki której potrafi obronić się przed atakami ze strony znajomych. Próbowałam dopatrzeć się tutaj drugiego dna i doszłam do wniosku, że ten nietypowy strój pozwolił bohaterce powrócić do czasów, kiedy wszystko było niesamowicie łatwe. Udało jej się ukryć nieśmiałość i na nowo przypomnieć sobie, jak wiele jest warta, mimo że od tamtych beztroskich chwil dzieliły ją tytułowe oceany.